27 december

Vandaag het vertrek van de Liemba Lodge. Ondanks het soms basic gehalte zijn we ons er aardig thuis gaan voelen. Ook in het dorpje kennen ze ons inmiddels en worden we aangesproken met Mzungo (whiteman). Na het wisselen van wat basiswoorden als habari, mzuri, powa, tjap tjap kunnen we niet veel fout meer doen. We doen nog wat boodschappen en eten in de lodge de avondmaaltijd. Vanavond is het kip waarvan we het hele proces meemaken: vangst, onthoofden, slacht, plukken, hakken, bakken en eten. Voor Erna was er vis die bijna hetzelfde proces onderging. Er zijn 2 Duitse gasten en een Italiaan gearriveerd. Deze zetten het op een eten alsof ze weken niks gehad hebben. Ze zijn van de Ferry gekomen waar wij ook op gaan. Het eten zou toch echt goed zijn op de boot. Hij zit alleen vol kakkerlakken. Er klinkt een stoomfluit en daar komt hij dan. De Liemba, een Duitse boot van voor de eerste wereldoorlog die in stukken met de trein en over de weg gedragen is vervoerd. Bizar, maar dankzij de slavernij kunnen we nu het meer over. De boot schijnt trouwens ook nog ooit gezonken te zijn. We checken in ( lees we lopen de boot op en zoeken iemand die wat te vertellen heeft). Er is eerste, tweede en derde klas. We hebben voor de eerste gekozen en dat bleek goed. Kamertje met stapelbedje voorin zodat we twee extra raampjes hebben. Eer moeten nog zakken rijst en mais geladen worden. 15 mannen zoals je ze bij ons alleen in de sportschool ziet staan klaar. Er ligt een enorme hoeveelheid zakken op ze te wachten en er staan ook nog volle vrachtwagens. We bekijken bewonderend naar het harde werken. Als er geen eind aan lijkt te komen besluiten we om naar bed te gaan.