24 december

Tja, en dan loopt het toch allemaal anders. De kaartjes voor de bus om 6.00 waren geregeld, de taxi was besteld, in het hotel nog wat koffie geregeld als we om half zes vertrekken.........maar dan kom ik niet zo goed de nacht door en volg een soort van route tussen bed, toilet en wastafel. Het lukt me niet om met de bus te gaan reizen. Terwijl ik op bed lig overlegt Erna met de manager van het hotel. Dat duurt even want hij stond net te preken. We zijn in een soort van voormalig klooster terecht gekomen waar kerkgezang en wierook voor de kerstsfeer zorgen. Na overleg met de priester/manager en een wandeling naar het busstation heeft ze prive-vervoer geregeld. Een half uur later verschijnt er een Suzuki. De man bleef bij hoog en laag volhouden dat het een 4x4 is en dat de driver (andere man) een goede coureur is die naam en faam heeft gemaakt in de Serengeti. Hoewel de banden kaal zijn en het autootje er wat gammel uitziet stappen we toch in. Eerst nog naar de bank, reservewiel ophalen, tanken, paar boodschappen en weg zijn we. Door zware regenval en over slechte wegen blijkt de chauffeur inderdaad een coureur te zijn. Erna zit achterin en regelmatig met haar hoofd tegen het dak. Ondanks alles, een mooie rit.
We stoppen bij de Liemba lodge, direct aan het meer. De eerste aanblik is idyllisch, een groot meer, mooi aangelegd met palmbomen en verharde paadjes. Er is nog 1 hut vrij, dus hebben we geluk aldus Mister Oscar, de eigenaar die een te commercieel/vriendelijk voorkomen heeft. We besluiten te blijven en richten onze hut naar onze smaak in (we verschuiven de bedden). Erna eet rijst met verse groenten, vis en spinazie. Een Belgische man schuift aan en we kletsen wat en om half 11 duiken we in bed.